Wat is de juiste volgorde van de Hendrik Groen boeken?
In 2014 verscheen het eerst boek van Hendrik Groen en dat werd meteen een succes, maar vooral na de verfilming waren de boeken niet meer aan te slepen. Vervolgboeken, tv-serie, toneelvoorstellingen, alles wat Hendrik Groen vastpakte veranderde in goud. Maar wie is Hendrik groen eigenlijk? En hoeveel boeken heeft Hendrik Groen geschreven? Je kunt zijn boeken op twee verschillende manieren lezen. Wij hebben alle boeken eerst voor je op chronologische volgorde gezet:
- 2014 - Pogingen iets van het leven te maken: Het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83¼ jaar
- 2016 - Zolang er leven is: Het nieuwe geheime dagboek van Hendrik Groen, 85 jaar
- 2018 - Leven en laten leven
- 2019 - Een kleine verrassing
- 2020 - Opgewekt naar de eindstreep: Het laatste geheime dagboek van Hendrik Groen, 90 jaar
- 2021 - Rust en Vreugd
Het is ook mogelijk om de boeken op een andere volgorde te lezen. Er zijn namelijk 4 boeken uitgebracht die bij elkaar horen en over het leven van Hendrik Groen gaan. De overige twee boeken kunnen ook los van de rest gelezen worden. In dat geval is dit de beste leesvolgorde:
- Pogingen iets van het leven te maken: Het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83¼ jaar
- Zolang er leven is: Het nieuwe geheime dagboek van Hendrik Groen, 85 jaar
- Een kleine verrassing
- Opgewekt naar de eindstreep: Het laatste geheime dagboek van Hendrik Groen, 90 jaar
- Leven en laten leven
- Rust en Vreugd
Wil je alle drie de dagboeken tegelijk in huis hebben? Bestel dan deze Hendrik Groen dagboek bundel.
Wat is het verhaal van Hendrik Groen?
In korte, ogenschijnlijk luchtige, maar vooral openhartige dagboekfragmenten laat Hendrik Groen je een jaar lang meeleven met alle ups en downs van het leven in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord.
- Pogingen iets van het leven te maken: Het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83¼ jaar
Hendrik Groen mag dan oud zijn, hij is nog lang niet dood en niet van plan zich eronder te laten krijgen. Toegegeven: zijn dagelijkse wandelingen worden steeds korter omdat de benen niet meer willen en hij moet regelmatig naar de huisarts. Technisch gesproken is hij bejaard. Maar waarom zou het leven dan alleen nog maar moeten bestaan uit koffiedrinken achter de geraniums en wachten op het einde?
Samen met zijn vriend Evert en de andere leden van de Oud-maar-niet-dood-club probeert Hendrik zijn laatste levensjaren in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord zo aangenaam mogelijk te maken.
Van tijd tot tijd valt het Hendrik zwaar om de moed erin te houden. Gelukkig heeft hij de pen weer opgepakt. Met de hem zo kenmerkende charmante humor neemt hij de medebewoners, de directie, zijn vrienden en de ouderdom in het algemeen op de korrel, waarbij hij zichzelf zeker niet spaart.
Maar op zekere dag wordt de rust ruw verstoord als Evert bij Hendrik aankomt met als verrassing een onverwachte kleine gast. In een vlaag van verstandsverbijstering is hij aan de wandel gegaan met een éven onbeheerd achtergelaten kinderwagen met baby. Goeie grap, dacht Evert, maar Hendrik denkt daar anders over: die vindt het ongelooflijk stom.
Als babysitter doen de vrienden het heel aardig, terwijl ze zinnen op een manier om het kleintje zo snel mogelijk weer ongezien bij de ouders terug te brengen. Maar het blijkt nog helemaal niet zo eenvoudig om van het ongewilde pleegouderschap af te komen.
Vanwege de sluiting van het verzorgingshuis in Amsterdam-Noord is Hendrik Groen overgeplaatst naar Bergen aan Zee. De Oud-Maar-Niet-Dood-club is uit elkaar gevallen. Af en toe is er een Omanido-reünie waarbij het ouderwets gezellig wordt en de drank ruimhartig vloeit, maar verder is er niet veel meer om naar uit te kijken. Hendrik moet constateren dat de tijd niet meer zo mild voor hem is: hij wordt steeds vergeetachtiger en begint het overzicht te verliezen. Dat levert het nodige gestuntel op. Hij besluit opnieuw een dagboek bij te gaan houden in een poging weer wat meer grip op de werkelijkheid te krijgen. En anders kan hij er in ieder geval nog eens nalezen wat hij allemaal vergeten is.
Arthur Ophof had zich het leven toch anders voorgesteld. In plaats van spectaculaire reizen te maken naar verre landen, staat hij vier keer in de week in de file van Purmerend naar Breukelen én in de file van Breukelen naar Purmerend. Groots en meeslepend kun je zijn uitgebluste, kinderloze huwelijk en zijn autovrije hofje voor de deur niet noemen. De vrijdagmiddagen met zijn drie vrienden zijn nog het enige hoogtepunt van de week. En hij wordt vijftig, dus de tijd begint te dringen.
Maar als zijn werkgever hem ‘helaas’ moet ontslaan en hij er een riante ontslagvergoeding uit weet te slepen, openen zich onverwachts mooie perspectieven op een geheel nieuw leven...
Als Emma Quaadvliegh na het overlijden van haar man oude papieren opruimt, vindt ze een vergeten inschrijving terug voor een tuinhuisje op ‘Rust en Vreugd’. Ongemerkt is er elf jaar wachttijd verstreken, ze kan nu elk huisje krijgen dat vrijkomt. Emma wordt bij de eerste bezichtiging op slag verliefd op een gezellig, rommelig tuinhuisje met dito tuin en ze besluit impulsief: ik kan wel wat afleiding gebruiken, ik neem het! Dat ze geen verstand heeft van tuinieren maakt gelukkig niet veel uit, want aardige buren bieden direct hun hulp aan. Al snel blijkt dat het er tussen de tuinders in het prachtige groene paradijs niet altijd even vredelievend aan toe gaat. Toch is Emma vastbesloten er hoe dan ook iets moois van te maken. Maar wilden Adam en Eva dat ook niet?
Wie is Hendrik Groen?
Hendrik Groen, pseudoniem van Peter de Smet, is een Nederlands schrijver. Jarenlang was onbekend wie er schuilging achter het pseudoniem. Dit leidde tot allerlei speculaties, maar in 2016 werd bekend dat het ging om de toen 62-jarige Peter de Smet. De Smet reageerde daarop met de woorden dat 'hij niet zit te wachten op publiciteit' en geen zin 'in de heisa van bekendheid' heeft. Hij blijft dus het liefst op de achtergrond en haalt zelfs zijn gewonnen prijzen niet persoonlijk op.