‘Nogmaals: men let even niet op, in het leven, men kijkt een paar tellen de andere kant uit, en de dag kan verwisseld zijn voor de pikzwarte nacht, de heerlijk dampende schotel met lievelingskost, waar men nietsvermoedend al een stuk van naar de mond aan het brengen was, kan veranderd zijn in een stinkende berg kak.’ Ziedaar de levenswijsheid die Werner Plöts al als tiener vergaard heeft. Twee jaar nadat hij door zijn vader aan de schrale zorgen van de aartslelijke zusters Crique is toevertrouwd, trekt hij de wereld in. Met Orzas, een vadsige beer die een poot mist, aan zijn zijde sukkelt hij van de regen in de drop. Wie hij ook ontmoet, er wordt van de aimabele jongen geprofiteerd, hetzij voor geld, hetzij voor seks. De dag dat we Andy zijn arm afzaagden is een smerig sprookje waarbij niemand de ogen droog zal houden – komen de tranen niet uit medelijden met de jonge Werner, dan wel van het lachen. Marnix Peeters is een verteller van een zeldzaam hilarische soort, met een verbeelding die in Vlaanderen zijn gruwelijke gelijke niet vindt.
