37.90
Op werkdagen voor 16:00 uur besteld, volgende dag thuisbezorgd.
In november 2013 starten de festiviteiten rond de herdenking van tweehonderd jaar Koninkrijk der Nederlanden. Dit jaarboek wil met originele parlementair-historische invalshoeken bij deze herdenking aanknopen.
Matthijs Lok analyseert de betekenis van '1813' voor de politieke geschiedenis van Nederland: was het werkelijk het beginpunt van de ontwikkeling naar de huidige parlementaire democratie? Jouke Turpijn blikt terug op de eerdere herdenkingen in 1863, 1913 en 1963. Diederick Slijkerman schetst de schoksgewijze maar onomkeerbare verschuiving van de macht van de Koning naar respectievelijk kabinet, Tweede Kamer en kiezer in de afgelopen twee eeuwen. De koningsbiografen Jeroen Koch, Dik van der Meulen en Jeroen van Zanten beschrijven de ontwikkeling van de relatie tussen de drie eerste Oranjevorsten en de leden van het parlement; Remco Meijer doet datzelfde voor de vier vorstinnen die vanaf 1890 op de troon zaten. Bert van den Braak maakt in een overzicht van twee eeuwen antimonarchisme in de Tweede Kamer duidelijk dat de Oranjes uit parlementaire hoek nauwelijks gevaar te duchten hadden. Hans Engels beziet de ontwikkeling van de figuur van de minister van Staat en gaat onder meer in op diens rol als adviseur van het staatshoofd. Karin van Leeuwen en Marielle Scherer maken een vergelijkende analyse van de optredens van West-Europese staatshoofden als gast in het Europees Parlement.
In het Jaarboek Parlementaire Geschiedenis komen historici, politicologen, juristen, journalisten en (oud-)politici aan het woord over uiteenlopende onderwerpen uit de parlementaire geschiedenis. Het bevat artikelen, bronnenpublicaties, een spraakmakend Kamerdebat, interviews met politici, necrologieën, boekbesprekingen en een kroniek van het afgelopen parlementaire jaar.
Het Centrum voor Parlementaire Geschiedenis, gevestigd te Nijmegen, is een samenwerkingsverband van de Radboud Universiteit en de Stichting Parlementaire Geschiedenis te Den Haag. Het Centrum publiceert onder meer de serie Parlementaire geschiedenis van Nederland na 1945.
Matthijs Lok analyseert de betekenis van '1813' voor de politieke geschiedenis van Nederland: was het werkelijk het beginpunt van de ontwikkeling naar de huidige parlementaire democratie? Jouke Turpijn blikt terug op de eerdere herdenkingen in 1863, 1913 en 1963. Diederick Slijkerman schetst de schoksgewijze maar onomkeerbare verschuiving van de macht van de Koning naar respectievelijk kabinet, Tweede Kamer en kiezer in de afgelopen twee eeuwen. De koningsbiografen Jeroen Koch, Dik van der Meulen en Jeroen van Zanten beschrijven de ontwikkeling van de relatie tussen de drie eerste Oranjevorsten en de leden van het parlement; Remco Meijer doet datzelfde voor de vier vorstinnen die vanaf 1890 op de troon zaten. Bert van den Braak maakt in een overzicht van twee eeuwen antimonarchisme in de Tweede Kamer duidelijk dat de Oranjes uit parlementaire hoek nauwelijks gevaar te duchten hadden. Hans Engels beziet de ontwikkeling van de figuur van de minister van Staat en gaat onder meer in op diens rol als adviseur van het staatshoofd. Karin van Leeuwen en Marielle Scherer maken een vergelijkende analyse van de optredens van West-Europese staatshoofden als gast in het Europees Parlement.
In het Jaarboek Parlementaire Geschiedenis komen historici, politicologen, juristen, journalisten en (oud-)politici aan het woord over uiteenlopende onderwerpen uit de parlementaire geschiedenis. Het bevat artikelen, bronnenpublicaties, een spraakmakend Kamerdebat, interviews met politici, necrologieën, boekbesprekingen en een kroniek van het afgelopen parlementaire jaar.
Het Centrum voor Parlementaire Geschiedenis, gevestigd te Nijmegen, is een samenwerkingsverband van de Radboud Universiteit en de Stichting Parlementaire Geschiedenis te Den Haag. Het Centrum publiceert onder meer de serie Parlementaire geschiedenis van Nederland na 1945.
Boom.
