Het einde van de eeuwigheid

Op een herfstachtige dag wordt Henri Pafort door zijn vader naar het seminarie gebracht. Hij is 13 jaar oud en als de achterlichten van de oude Peugeot van zijn vader in het duister verdwijnen, zeult Henri zijn koffer met bezittingen het gebouw van de priesteropleiding binnen. Zoals de velen die hem voorgingen, weet hij niet wat hem te wachten staat. Heimwee belaagt hem, het leven dat volledig in dienst van God staat, stelt hoge eisen. Vijf jaar later wordt Henri’s onhandelbare neef Eugene, zoon van een hartchirurg, op het seminarie afgeleverd. Hij treft een seminarie in verandering aan, door de metamorfose die de katholieke kerk doormaakt. De leer staat op losse schroeven en Eugene die zijn verblijf als een gevangenisstraf ervaart, stelt alles in het werk om de school te kunnen verlaten. De ontwikkelingen die de roman schetst, zijn een metafoor voor de ontwikkelingen van de tijd. Verbeeld wordt de aardverschuiving die in het katholieke deel van Nederland plaatsgreep, met inbegrip van de sociale en politieke gevolgen. De roman vormt het tweede deel van een romancyclus die komende jaren wordt voortgezet, Dit boek vormt een vervolg op de roman De kleine jongen en de rivier. In de pure evocatie van de kinderwereld betoont Mikkers zich een talent,’ zo luidde het oordeel van Vrij Nederland over dit boek.