Tine Quadens (Duffel, 1960) is moeder van twee kinderen. De liefde bracht haar naar Nederland en de huisartsenpraktijk, waar ze onlangs haar 25-jarig jubileum vierde. 'Leven op de top van een vulkaan' is haar debuut.
"In dit boek zijn verschillende verhaallijnen: mijn liefde voor Rik, een onbereikbare liefde waarmee ik een sterke verbondenheid voel; mijn leven met manisch depressiviteit; mijn werk als arts; mijn liefde voor bloemen; mijn idealisme om mensen te helpen, mijn verwerking van het verleden en de dood van Erik."
"De diagnose manisch depressief heeft me twintig jaar gekost en dat in een milieu van artsen en hulpverleners. Het was een opluchting voor me: ik heb een diagnose! Ik ben gek, maar wel plezant gek."
"In mijn manische fase schrijf ik schriften en kladblokken vol, ik heb plannen voor honderd jaar en honderd mannen. Ik wil de top bereiken, ik heb voortdurend de drang om wereldberoemd te worden."
"Ik was vijftien. Tine Quadens was zowel de buurvrouw als mijn huisarts, en inderdaad een tikje 'plezant gek', zoals ze zelf zegt. Ze was als Belgische een opvallende figuur in dat kleine Geldermalsen, en ik verdacht haar ervan dat ze andersom mij ook maar een rare vond. 'Leven op de top van een vulkaan' leest als een sleutelroman."
Nanda Roep
"In dit boek zijn verschillende verhaallijnen: mijn liefde voor Rik, een onbereikbare liefde waarmee ik een sterke verbondenheid voel; mijn leven met manisch depressiviteit; mijn werk als arts; mijn liefde voor bloemen; mijn idealisme om mensen te helpen, mijn verwerking van het verleden en de dood van Erik."
"De diagnose manisch depressief heeft me twintig jaar gekost en dat in een milieu van artsen en hulpverleners. Het was een opluchting voor me: ik heb een diagnose! Ik ben gek, maar wel plezant gek."
"In mijn manische fase schrijf ik schriften en kladblokken vol, ik heb plannen voor honderd jaar en honderd mannen. Ik wil de top bereiken, ik heb voortdurend de drang om wereldberoemd te worden."
"Ik was vijftien. Tine Quadens was zowel de buurvrouw als mijn huisarts, en inderdaad een tikje 'plezant gek', zoals ze zelf zegt. Ze was als Belgische een opvallende figuur in dat kleine Geldermalsen, en ik verdacht haar ervan dat ze andersom mij ook maar een rare vond. 'Leven op de top van een vulkaan' leest als een sleutelroman."
Nanda Roep
