Over de gelijkenis tussen een vogel en een man, over een mooi uitzicht, over doof zijn. Flarden van gesprekken en reflecties, door Armando opgetekend, vormen een valkuil voor de lezer: bijna onmerkbaar verandert het alledaagse van karakter en wordt het absurde blootgelegd. Of hij nu naar bomen kijkt, sprookjes vertelt of het kunstenaarschap overpeinst, Armando’s visie verrast telkens weer en geeft de werkelijkheid een inspirerende tik.
