"De postbode luistert naar Bach." Met dit citaat vatte minister van cultuur Frans Van Mechelen de doelstelling van het nieuwe cultuurbeleid van de jonge Vlaamse Gemeenschap samen. Ruim dertig jaar later verwoordde minister Bert Anciaux zijn visie als "Cultuur is het cement van de samenleving". Beide uitspraken staan voor twee kantelmomenten in de geschiedenis van het cultuurbeleid voor de steden en gemeenten. Dit boek bestudeert 50 jaar lokaal cultuurbeleid. Het analyseert de werking, de evolutie en de betekenis van de bibliotheken en de cultuur- en gemeenschapscentra en het lokaal cultuurbeleid in hun samenspel met het middenveld en de cultuurraad. Daarbij wordt uitvoerig verwezen naar de historische achtergrond én de recentste ontwikkelingen. Rode draden zijn verzuiling en emancipatie, professionalisering en decentralisering, maar zeker ook de creativiteit en daadkracht van gedreven mensen. Over Bach, cement en de postbode blikt terug en reikt materiaal aan om naar de toekomst te kijken. Waar staan we? Waar hebben we vooruitgang geboekt en waar zijn we gaandeweg iets verloren? Waar liggen open vragen en kansen voor de toekomst? Luidt de nieuwe wetgeving een derde kantelmoment in? Boeiend leesmateriaal voor al wie vandaag en morgen actief is in het lokaal cultuurbeleid.
