Na een periode waarin de conceptuele kunst, fundamentele schilderkunst en minimal art domineerden, komt aan het einde van jaren zeventig van de vorige eeuw het schilderen weer uitbundig tot leven. Overal pakken jonge kunstenaars het figuratieve en expressieve schilderen weer op. In Nederland luiden René Daniëls, Erik Andriesse en Hans van Hoek aan het begin van de jaren tachtig de herleving van het schilderen in. Marlene Dumas volgt in dat spoor. Nieuwe figuratie, nieuwe wilden, nieuwe geometrie, graffiti, neo-conceptuele kunst, het behoort allemaal naast en door elkaar tot het idioom van deze jaren.
