Bij gevangenissen in de oorlog denkt men al snel aan onrecht en mishandeling. De werkelijkheid was veel gecompliceerder. Tijdens de bezetting waren er twee soorten gevangenen: de ‘gewone’ delinquenten en de politieke gedetineerden. Die laatste groep werd in de regel opvallend goed behandeld, omdat het gevangenispersoneel niet zelden met het verzet sympathiseerde. Deze en andere constateringen komen aan de orde in een fascinerende studie over de gevangenissen in oorlogstijd: een onderwerp dat tot nu toe merkwaardig weinig aandacht kreeg. Ralf Futselaar maakt duidelijk dat de oorlogsjaren cruciaal waren voor de ontwikkeling van het Nederlandse gevangeniswezen.
