Schuilenburg en Van Tuinen tonen overtuigend aan waarom we het debat over het antropoceen en het klimaat niet aan techneuten kunnen overlaten. De ecologische crisis is het grootste probleem van deze eeuw. Er zijn bibliotheken volgeschreven over de desastreuze invloed van de mens op de bewoonbaarheid van de aarde. Maar het antropoceen reduceren tot een milieuvraagstuk miskent de sociaal-politieke kant van dit nieuwe tijdperk. Wat betekent de huidige crisis bijvoorbeeld voor veiligheid, immigratie, onderwijs en stedenbouw? Een zinvolle omgang met het antropoceen vraagt dat we kwesties als 'schade', 'zorg' en 'verantwoordelijkheid' inclusiever begrijpen dan voorheen. Daarbij is een belangrijke rol weggelegd voor de geesteswetenschappen, die de ethisch-politieke implicaties van onze nieuwe omgevingsconditie moeten doordenken. Meer nog dan in de aarde, zit het antropoceen in ons hoofd. Nog nooit stond er zo veel op het spel. Met bijdragen van onder anderen Henk Oosterling, Lisa Doeland en Floris Alkemade.
