Onthaasten per brommobiel Zo tuffen wij recht zo die gaat naar het Oosten over fraaie soms lege wegen, over een keur aan landweggetjes, heuvel op, heuvel af, ronkend door dorpen en stadjes, nagestaard door verbaasde autochtonen. We splijten het landschap in links en rechts, in voor en achter onder het ongespleten hemeldak. De bomen langszij de wegen rennen ons tegemoet en passeren ons aan weerszijden. Waar gaan zij toch naar toe? Als ik lang achter het stuur zit wordt ik altijd een beetje zweverig, dan spreidt zich een high gevoel in mij uit. Dat komt wellicht door het trillen van het motortje. Wij trillen in haar binnenste met haar mee, we genieten van de reis en komen in een soort heerlijke brommobielroes terecht.
