Van dichten comt mi cleine bate. Die liede raden mi dat ict late Ende minen sin niet en vertare. Maer om die doghet van hare Die moeder ende maghet es bleven, Hebbic een scone mieracle op heven, Die God sonder twivel toghede Marien teren, dien soghede. Ic wille beghinnen van ere nonnen Een ghedichte. God moet mi onnen Dat ic die poente moet wel geraken Ende een goet ende daer af maken Volcomelijc na die waerheide Als mi broeder Ghijsbrecht seide, Een begheven willemijn. Hi vant in de boeke sijn; Hi was een out ghedaghet man. Die nonne daer ic af began, Was hovesche ende subtijl van zeden; Men vint ghene noch heden Die haer ghelijct, ic wane, Van zeden ende van ghedane. Dat ic prisede hare lede, Sonderlinghe haer scoenhede, Dat een dinc dat niet en dochte. Ic wille u segghen van wat ambochte Si plach te wesen langhen tijt Int cloester daer si droech abijt: Costersse was si daer, Dat seggic u al over waer, Sine was lat no traghe No bi nachte, no bi daghe. Si was snel te haren werke; Si plach te ludene, in die kerke, Si ghereide tlicht ende ornament Ende dede op staen alt covent.
