Huil maar niet om mij

Na het overlijden van haar vader worstelt Gina Bloem met haar gevoelens en emoties. Ze voelt zich afwisselend schuldig, verdrietig en boos, vooral tegenover het ziekenhuis waar haar vader is behandeld en uiteindelijk is overleden. Het leven gaat door voor Gina, maar zij mist haar vader enorm. Juist en vooral bij alledaagse gebeurtenissen die zij voor het eerst zonder haar vader beleeft. Haar werkgever toont weinig begrip en vindt dat ze veel te lang in het rouwproces blijft steken. Gelukkig vindt ze steun bij haar hartsvriendin Leonora; zij wordt zelfs zo geraakt door het verdriet van Gina dat ze na een jarenlange breuk haar eigen ouders weer opzoekt en hun relatie in een ander licht leert zien. De moeder van Gina, eens een sterke vrouw, heeft er veel moeite mee om het leven weer op te pakken zonder haar man. Noodgedwongen geeft ze haar baan op en langzaam maar zeker dreigt ze in een isolement terecht te komen.

In deze roman laat Antonietta Brau haar lezers zien en vooral vóelen, hoe groot de impact van het wegvallen van een vader op de levens van de rest van het gezin kan zijn. Allen moeten leren door te gaan zonder de liefde en zorg van deze man, en ieder krijgt daarbij te maken met eigen gevoelens van verdriet en gemis.