In Altrecht zag het gebouw van het psychiatrisch ziekenhuis er mistroostig uit in de regen. De ramen leken schitterend zwart landbouwplastic. Ik ging naar binnen en nam de lift naar de vijfde verdieping. Hier was het veilig en warm. Voor de draadglazen deur wachtte ik. Astrid kwam aangelopen met een glimlach op haar gezicht. De sleutelbos danste tegen de bovenzijde van haar licht doorschijnende witkatoenen broek. Trance is een opmerkelijk openhartige en indringende beschrijving van het privé domein. Liefde, hoop, tegenslag en verwachting wisselen elkaar in hoog tempo af. Een leven glijdt voorbij in een rijk pallet aan kleuren.
