Ruim vijfenzestig jaar geleden stapte Louis Th. Lehmann met twee dichtbundels tegelijk de Nederlandse literatuur binnen, en werd onthaald op een juichende bespreking van Menno ter Braak. Recentelijk werd Lehmann geëerd door Spinvis, die de Louis Lehmann Suite op cd uitbracht. Na een schrijverschap van vijfenzestig jaar verrast de dichter met een nieuwe bundel, die vrolijk, vitaal en afwisselend is als zijn hele oeuvre.
Dat Lehmanns kruit nog niet verschoten is, bewijst hij met de bundel Wat boven kwam, na Toeschouw uit 2003 opnieuw een aanstekelijke mengeling van sonnetten, toeristische reisgedichten, kleine en grote observaties, lofzangen en puntdichten. 'Van mij kan men zeggen / dat ik mij verlies / in kleinigheden. / Maar ook / dat ik mij erin vind', zo luidt het eerste gedicht uit de bundel, en het is in al zijn laconieke eenvoud een rake typering van de manier waarop Lehmann, soms met wrevel en soms met liefde, maar altijd met plezier naar de werkelijkheid kijkt.
Dat Lehmanns kruit nog niet verschoten is, bewijst hij met de bundel Wat boven kwam, na Toeschouw uit 2003 opnieuw een aanstekelijke mengeling van sonnetten, toeristische reisgedichten, kleine en grote observaties, lofzangen en puntdichten. 'Van mij kan men zeggen / dat ik mij verlies / in kleinigheden. / Maar ook / dat ik mij erin vind', zo luidt het eerste gedicht uit de bundel, en het is in al zijn laconieke eenvoud een rake typering van de manier waarop Lehmann, soms met wrevel en soms met liefde, maar altijd met plezier naar de werkelijkheid kijkt.
